Geçtiğimiz Haziran ayı başlarında çok sevdiğim değerli dostum gazeteci yazar organizatör sosyal medya ortamında iletişim dünyasının tüm araçlarını kullanarak her gün sayısız görüşmelerimizi paylaşımlarımız sevgili Vedat Çelikbaşı kaybetmiştik.
Turan Adanın yönetimindeki Akdeniz postasında 2004-2009 arasında birlikte güzel günler geçirdik…
Turan Ada nın kendine has değerlendirmeleri olurdu. Katılmasa da yazılarımı koyardı… Ama tartışırdık. Şöyle bir düşündüğüm zaman hayat dediğin “bir anılar manzumesi”. Tabii bu hayat eğer sözlü yazılı toplumsal değişim dönüşüm arenasında tartışıp yorumlayarak geçmişse…
Bir yazarın gazetecinin romancının sanatçının ölümü söz konusu olunca…
Bu günlerde 92 yaşında aramızdan ayrılan büyük romancımız Yaşar Kemal onlarca romanı kırk dile çevrilmiş ayrılışı “EVRENSEL BİR ÇIĞLIK”. Bir gazetecinin yazarın romancının ölümü sıradan olmuyor. O giderken arkasında bir boşluk bırakıyor…
Ve o aralık ki adına insanoğlunun yaşamında açıp kapatamadığı parantezlerdir. Anamur’da ilk günlük düzenli gazeteyi Güngör Türkeli çıkardı. 12 Mart sonrası Antalya’ya taşınmaya karar verdi. Ayhan Aybek sürdürmeye çalıştı. Türkeli ve Aybek dönemlerinde tek yaprak gazetede yazdım… İkinci bir gazeteyi de Besim Baloğlu çıkardı…
Hepsi sol görüşlüydü iyi anlaşıyorduk. O gazetelerde yazdım. Onlarla da unutulmaz anılarımız oldu. Sevgili Ayhan Aybek arkdaşımın ardından da yazmışım. Aradan yıllar geçti. Oğlu bir sohbetimizde “ Babamın arkasından yazdığını halen saklıyorum.” Dedi. Doğrusu ben bir dostluğu yadetmiş olmanın hazzını yaşadım. 1984 yılında A.Kadir Bulut bir trafik kazasında aramızdan ayrıldı.2002 de Kutlay Alan 2005 te Arif Şahin bu değerli dostlar Anamur toplumsal yapısında yaşadıkları yörenin STK larında siyasal sosyal sanatsal arenasında izbırakanlar…
Birini kaybettiğimiz an hepsinin anıları yüreğimizdeki yaraları depreştiriyor…
Büyük ozanımız Nazımın : “Anlayarak bir usta kitap gibi …/ Bir sevda şarkısı gibi duyup ./ Bir çocuk gibi şaşarak yaşamak. / Bir bir ve hep beraber ipekli bir kumaş dokur gibi./ Ve bir çocuk gibi şaşarak yaşamak.“
Nihayet yaşamak şarkılı bir masal- yağmurda bir güneşi seyretmenin tadına varmak acısı derdi çok olsa da bir özlem yangınıdır yaşmak…
Yahya Kemal son nefesinde “ Ölmek kaderde var yaşayıp köhnemek hazin bi çare yok mu buna Yarab bil Aleemin.” Dostlarla bir bir ayrılan yollarda acı da olsa yaşananları anmak…
